Supernovo Supertelo

Novo telo u potrošačkoj kulturi  je eksplodiralo kao Supernova. Iako je poznato da je tokom istorije tri puta dokumentovana pojava Supernove na zvezdanom nebu ovaj četvrti put dolazi sa zemlje i stvara eksploziju neverovatnih razmera koja se prvenstveno ogleda u stvaranju novog pogleda na ljudsko telo.
Iako je u nauci izgrađena hipoteza da Supernova u jednom kratkom roku zasenjuje sjajem celu svoju galaksiju i da posle pucanja zvezde dolazi do postepenog opadanja njene energije, takva jedna izrazita moć se može uporediti sa slikom zvezde Merlin Monro čija se energija do dana današnjeg nije ugasila. Žena postaje fetiš, predmet obožavanja. Sama žena i slika žene postaje proizvod. Primer za to jeste Holivud koji je izbacivao filmske zvezde kao standardizovane proizvode kao tela za privlačenje pažnje i publiciteta. Putem nadrealne filmske slike koja je raspaljivala maštu i stvarala fantazije, stvorili su se nametnuti ideali lepote. Merlin Monro jeste najreprezentativnija pojava koja je vremenom pretvorena u oličenje božanstva i čiji se lik do dana današnjeg reprodukuje kao projekcija snova mnogih ljudi savremenog doba. Grejem Maken bavio se studijom fenomena Merlin Monro dok je Endiju Vorholu Merlin bila velika umetnička inspiracija.

Telo Merlin Monro je poslužilo samo kao instrument u službi ekspanzivnog razvoja vizuelizacije u svim domenima života čiju prirodu Pondoliček nalazi u implusu sladostrašća koji deluje na svaki nivo čulne percepcije. On objašnjava zašto su sve kulturne pojave  i akcije ,,koje počivaju na kultiviranju i diferenciranju čulnih ekspresija i impresija (kao sve umetnosti ali i rituali religioznog tipa ili ratni rituali) upotrebljive sa aspekta onoga što bi Freud nazvao "erotički dobitak užitka"...Kulturni produkti i umetnički mediji čulnih komunikacija stvaraju nova kola i forme interpersonalnih erotskih odnosa koje možemo da pratimo pre svega kroz dejstvo likovne umetnosti. Danas se to već primećuje kod svih oblika vizuelne umetnosti,od statueta žena iz kamenog doba pa do moderne reklame". Razvoj vizuelizacije i masmedijskog prostora upisuje novi sadržaj u Telo, kako Elizabet Gros objašnjava uticaje kulturnih, socijalnih, religijskih , istorijskih i političkih modela na Telo i upisivanje takvih uticaja na egzistencijalno ljudsko tkivo. Instrumenti za pisanje, kako kaže Elizabet Gros ,,hemijska olovka, pero, laserski zrak, odevanje, dijeta, vežbanje, funkcionišu da bi urezali praznu stranicu tela.  Ova oruđa za pisanje koriste različita mastila, različitog su stepena postojanosti i stvaraju tekstualne tragove preko kojih se može ponovo pisati, po kojima se mogu praviti novi tragovi, koji mogu biti ponovo definisani, napisani na kontradiktorne načine, stvarajući od tela palimsest, istorijsku hroniku prethodnih i budućih tragova, od kojih su neki obrisani a drugi naglašeni, proizvodeći telo kao tekst, koji je složen i neodređen poput svakog literalnog rukopisa."
Putovanje od kulture do kulture govori nam u kojoj je meri telo bilo prisutno a koliko odsutno u religijskim, umetničkim i kulturnim sistemima gde Jelena Đorđević u svom tekstu Telo u kulturi kaže da je takva pojava ukazivala na "prirodu vere određenog društva ali i na tip društvenih odnosa. U nekim kulturama zabranjeno je prikazivanje tela u vizuelnim umetnostima ( judaizam, islam), a u nekim je ono pak i središte celokupne umetničke prakse (antička Grčka, zapadna civilizacija); negde je idealizovano,a negde realistički prikazano, u nekim je kulturama hiperbolisano, a u nekim umanjeno."

U današnjoj kulturi telo je eksponirano i istureno ka posmatraču. I ne samo to, ono se održava u težnji ka što besprekornijem stanju. ,,Telo je fizički kapital,, , kako kaže Burdije, kapital u koji se najviše ulaže. Danas, telo je opsesija u potrošačkoj kulturi, ono je svuda oko nas, nepekidno brinemo o njemu, razmišljamo kako da ga usavršimo, popravimo, poboljšamo, kako da izbrišemo sve nepravilnosti tela u cilju obožavanja i poštovanja  svih zakona koje današnja kultura nalaže.

Razlog pojave takvog fenomena je razumljiv: usled širenja industrijske mreže i tržišne ekonomije kao i razvoj novih tehnologija dolazi do stvaranja idealne slike konzumenta; u ovom slučaju žene; i simbolične predstave krajnjeg rezultata konzumiranja: savršeno, mlado, zdravo, prelepo telo. Samo je takav rezultat prihvatljiv i kulturno validan, takav rezultat postaje ,,merilo vrednosti, merilo lepote i uspeha". "U proizvodnji ideala mladog, lepog, poželjnog ženskog tela učestvuju kapitalizam i mediji, simulakrum i konzumerizam kao neraskidivi elementi konstrukcije savremenog mainstream koncepta ženstvenosti."

Podsticajni signali za održavanje tela nalaze se u slikama oko nas, na reklamnim panoima, bilbordima, televizijskim reklamama gde su na takvim prostorima prikazane žene i muškarci koji nam se direktno smeju u lice pokazujući svoja besprekorna tela i reklamirajući proizvode koje dovode do te savršenosti. Stvaranje ovakvog ideala dolazi iz fatamorgazičnog straha od smrti i neprihvatanje biološke činjenice da telo ima rok trajanja. Zato sebe treba podstaknuti na konstantno održavanje tela kako bismo ublažili njeno propadanje.

J.D.

---